Dziecko od najwcześniejszego okresu życia odbiera kierowane do niego przekazy rodzicielskie. Wiele z nich niesie ze sobą bezpośrednie wartościowanie
Przekaz pozytywny w komunika
- świetnie sobie radzisz
- doskonale to zrobiłaś/zrobiłeś
- jestem z ciebie dumny/dumna
Te i wiele innych przekazów są dla dziecka niezwykle cenne, niosą ze sobą zainteresowanie oraz pozytywne uczucia rodzica. Wzmacniają u dziecka
poczucie własnej wartości.
Jeżeli komunikat płynący do dziecka zawiera pochwałę to powinna ona odnosić się do konkretnych rzeczy, tak aby dziecko wiedziało, co rzeczywiście było pozytywnego w działaniu.
Przekaz negatywny
- jesteś niedobry/niedobra
- jesteś nieposłuszny/nieposłuszna
- nie umiesz się zachować
- nigdy niczego nie zrobisz dobrze
Negatywne przekazy wartościujące wywołują przykre emocje i uczucia: smutek, żal, przygnębienie. Dziecko powinno mieć świadomość tego, co w jego/jej zachowaniu jest niewłaściwe. Jest to jedna z głównych dróg do skorygowania czy zmiany postępowania. Wartość informacyjna negatywnego przekazu może okazać się dla dziecka użyteczna dopiero wówczas, gdy będzie ono wiedziało, co w wykonaniu zadania czy w zachowaniu było nieodpowiednie. Wymienione wyżej komunikaty nie spełniają takiej funkcji. Przede wszystkim wartościują osobę, a nie zachowanie, przez co nie mogą być punktem wyjścia do zmiany.
Rodzicu…
- często rozmawiaj z dzieckiem o jego/jej marzeniach i pragnieniach
- podtrzymuj zapał do realizacji tych pragnień
- wykazuj pozytywne możliwości ułożenia sobie życia, aby dziecko chciało i potrafiło realizować marzenia, ale nie narzucaj mu gotowych rozwiązań
- wzmacniaj u dziecka poczucie własnej wartości i ciesz się wraz z nim nawet z drobnych sukcesów
*E.Kosińska, B.Zachara, „Przeciwdziałanie wyuczonej bezradności wśród dzieci i młodzieży” 
